կարմրակտուր քաղաքի երկինքը բաժանված
երկու անավարտ մասերի
իրար ստող ու կարոտող
մի կողմը դաժան ամպած արևմուտք
տունը իշխող ջղայն հայրի նման
մյուս կողմը սև թռչուններին սպասող
կանաչ այգու առաստաղ
իսկ թռչունները բոլորովին թռչուններ չեն
այլ մոխիր երկնքում պտտվող թեթև բմբուլների նման
փոշի դառձած անցած մարմինների նստվածք
սուզված քաղաքի բոլոր կտուրներին
շատ չմնաց մինչ երեկոյան աղոթքի կոչը կհնչի
դիմացի մոխրագույն շենքի ետևից
և տարբեր ուղղություներից
կմիանան սուտասան իմամների
ժանգոտ ձայները
իրար չհասնող ու չլսող
իրենց երգ-պարտքը կատարելուց
ամենամեծ աստծուն նվիրված
իսկ աստված բոլորովին աստված չէ
այլ վախից մոլորված մի մարդկություն
երկու երկինքների միջև սահմանված հողերում
անհանգիստ անբավարարված
թափառող ական
No comments:
Post a Comment